Mam podobne zdanie jak przedmówca. Film dostarczył mi momentami trochę rozrywki, ale przed wszystkim zmusił do zastanowienia nad własnym spojrzeniem na życie (stąd to wrażenie cierpkości również u mnie). Także nad przyzwyczajeniami, które z boku mogą wydawać się zabawne albo dziwne:). Niektóre sceny momentami nużące, np. wielokrotne siadanie, układanie się na kanapie. Adaś pedantycznie dbał o spodnie, a jednocześnie zapomniał o marynarce, którą chyba zagniótł na amen - zabrakło konsekwencji. Ale to szczegół. Mam również generalną uwagę do polskich filmów ostatnich lat. Albo mamy coraz gorszych dźwiękowców, albo poziom dykcji naszych aktorów opadł bardzo nisko, albo ja sam staję się przygłuchy. Wiele fragmentów jest dla mnie po prostu niezrozumiałych i to nie tylko w tym filmie. Dużo lepiej "słyszę" starsze polskie filmy i starszych polskich aktorów. Trochę głupio, ale chyba do nowych polskich produkcji będę włączał napisy:).